ย้อนชม "ศตวรรษสยาม" กับ วีระศักดิ์ โควสุรัตน์

31 ธันวาคม 2564

     นับได้เกือบสองปีตั้งแต่ช่วงก่อนมีโควิดมาเยือนแล้วที่ผมเคยไปเยี่ยมชมผลงานการสะสมรักษา สิ่งของเก่าๆยามเรายังเด็กที่ ’’ศตวรรษสยาม‘’ ริมคลองสาขาของคลองดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี

   วันนี้สิ้นปีเก่า ผมได้จังหวะ พาภรรยาและลูกมาเยือนศตวรรษสยามบ้าง พร้อมนำเอาของรักนักสะสมที่เราเคยมีเก็บอยู่ที่บ้านผมมาส่งมอบให้ศตวรรษสยามได้รับไปเข้าคอลเลคชั่นด้วยธีม ‘’พาไอ้มดแดงกลับบ้าน’’

   น่าประทับใจที่ ที่นี่สามารถรวบรวมสะสมสิ่งของที่เราเคยคุ้นตา คุ้นเคยหรือใช้สอยตั้งแต่เรียนอนุบาลบ้าง ประถมบ้างมาจัดวางเรียงรายในบรรยากาศแนวเดิมๆ เช่น  จัดสร้างห้องที่เป็นเสมือนร้านขายของชำ ร้านยาไทย ยาจีน ยาฝรั่ง ร้านตัดผมชาย ร้านแต่งผมสตรี ร้านตัดเสื้อสตรี ร้านขายของเล่น ร้านเครื่องเขียน ร้านหนังสือ

   คราวที่มาเยือนครั้งแรกเห็นมุมสะสมของเล่นเก่าน่าตื่นตา จึงรับปากว่าถ้าได้จังหวะ เราจะเอาของที่เข้ากับคอลเลคชั่นของที่นี่มาส่งให้ เพื่อคนรุ่นถัดไปสามารถมาชมได้ด้วย ของหลายอย่างแม้อยู่กับเราไป คนส่วนใหญ่ก็จะไม่มีโอกาสได้ชม สู้นำส่งให้พิพิธภัณฑ์ใช้จัดวางตามโอกาสดีกว่า

   น้องๆ เจ้าหน้าที่ ที่ดูแลที่นี่เอื้อเฟื้อดีเยี่ยมเช่นเคย แถมช่วยเรียกเรือพายของแม่ค้า ’’ก๋วยเตี๋ยวน้ำแดง’’ ที่ปรุงด้วยสูตรเฉพาะถิ่นของคนดำเนินสะดวกให้ได้ทานกันในบรรยากาศบ้านริมคลอง  อร่อยและสนุก ในราคาเพียงชามละ สามสิบบาท

   ช่วงนี้น้ำขึ้น น้ำเค็มรุกมาถึง แต่ตลิ่งที่ปลูกพืชคลุมด้วยถั่วบราซิลก็ยังเขียวสวยและรักษาหน้าดินให้สวยงามแม้ใต้ร่มมะม่วงมะพร้าวทั้งหลายไปจนจรดริมฝั่งน้ำได้อย่างสบายๆ 

   นอกจากนี้ยังมอบกล้องสังเกตการณ์และเล่มแผนที่โลกของทหารสหภาพโซเวียตให้ศตวรรษสยาม นำไปรอผสมผสานเข้ากับคอลเลคชั่นอื่นๆ ต่อไป

   ไม่น่าเชื่อว่ากระป๋องใส่ขนมลูกอมบางรุ่น ได้กลายเป็น ไอเท็มสะสมของนักล่าของเก่า ในราคาถึงกระป๋องละครึ่งแสน!!

   เก้าอี้ม้าหิน ที่เราเคยนั่งตอนเรียนประถมบางแบบ บัดนี้สะสมกันในราคาเดียวกัน คือ ครึ่งแสนต่อตัว!!

   รถเข็นขายน้ำแข็งไส ที่ทำด้วยไม้จริงทั้งคัน มีทะเบียนล้อเลื่อนของทางการยืนยันความเก่า ราคาคันละแสน!!

   ของเล่นหลายชิ้นเวลานี้ราคาเฉียดล้านแล้ว รู้งี้จะเล่นกับของเล่นของเราเบาๆมือตอนอนุบาลเนาะ ป่านนี้คงมีราคาหลายอัฐอยู่..อิอิ

   ซองแชมพู กล่องผงซักฟอก ที่เขี่ยบุหรี่บางชิ้นมีราคาแพงเท่าทองคำ

   อีกจุดที่ไม่พาลูกเมียไปชมไม่ได้คือบ้านไม้โบราณสร้างในสมัยรัชกาลที่หก ของต้นตระกูล ’’ตันยุวรรธนะ’’ ที่ถอดย้ายจากเขตเวนคืนทำปล่องระบายอากาศของรถไฟฟ้าที่บางกอกน้อย มาตั้งใหม่อย่างสง่างามอยู่ที่นี่ งานไม้เข้ามุมละเอียด เครื่องใช้บางอย่างหาดูได้ยากแล้ว ช่างออกแบบเดิมทำวงกบและกรอบหน้าต่างบ้านให้สามารถเปิดหน้าต่างรับลมคลายร้อนได้ทุกฤดูกาล

   เห็นมั้ยครับ กาลเวลาที่เปลี่ยนผ่าน สามารถทำให้ของที่เคยดาดดื่นในสายตา ให้กลายเป็นสิ่งมีค่าที่กาได้ยากยิ่ง เหมือนมิตรภาพของเพื่อนเราทุกยุค ที่ยิ่งเก็บรักษาไว้ได้นาน ความผูกพันก็ยิ่งลึกซึ้ง

   ขอบคุณ คุณพอลลี่ เพื่อนร่วมชั้นเรียนจากเบญจมะมหาราช อุบลราชธานี เจ้าของศตวรรษสยาม

   ขอบคุณ คุณอี้ด น้องจ๋า และลุงป้าที่อุตสาห์รอนำชม จนครบจบท้ายที่สวนมะพร้าวปลายที่ดิน ซึ่งโตขึ้นแล้วเอนเป็นอุโมงค์ต้นไม้ อย่างมีอัธยาศัยยิ่ง ไว้โอกาสหน้าจะพาของใช้น่าเก็บไปส่งให้อีกครับ

วีระศักดิ์ โควสุรัตน์
สมาชิกวุฒิสภา
ศิษย์เก่าโรงเรียนเบญจมะมหาราช
อุบลราชธานี
นักเรียน ม.1 รุ่นแรก